{"items":["5ff59e7096d47d00173cb282","5d81f12566ef440017f829e2","5d81f12566ef440017f829e4"],"styles":{"galleryType":"Columns","groupSize":1,"showArrows":true,"cubeImages":true,"cubeType":"max","cubeRatio":1.7777777777777777,"isVertical":true,"gallerySize":30,"collageAmount":0,"collageDensity":0,"groupTypes":"1","oneRow":false,"imageMargin":5,"galleryMargin":0,"scatter":0,"rotatingScatter":"","chooseBestGroup":true,"smartCrop":false,"hasThumbnails":false,"enableScroll":true,"isGrid":true,"isSlider":false,"isColumns":false,"isSlideshow":false,"cropOnlyFill":false,"fixedColumns":0,"enableInfiniteScroll":true,"isRTL":false,"minItemSize":50,"rotatingGroupTypes":"","rotatingCropRatios":"","columnWidths":"","gallerySliderImageRatio":1.7777777777777777,"numberOfImagesPerRow":3,"numberOfImagesPerCol":1,"groupsPerStrip":0,"borderRadius":0,"boxShadow":0,"gridStyle":0,"mobilePanorama":false,"placeGroupsLtr":false,"viewMode":"preview","thumbnailSpacings":4,"galleryThumbnailsAlignment":"bottom","isMasonry":false,"isAutoSlideshow":false,"slideshowLoop":false,"autoSlideshowInterval":4,"bottomInfoHeight":0,"titlePlacement":["SHOW_ON_THE_RIGHT","SHOW_BELOW"],"galleryTextAlign":"center","scrollSnap":false,"itemClick":"nothing","fullscreen":true,"videoPlay":"hover","scrollAnimation":"NO_EFFECT","slideAnimation":"SCROLL","scrollDirection":0,"scrollDuration":400,"overlayAnimation":"FADE_IN","arrowsPosition":0,"arrowsSize":23,"watermarkOpacity":40,"watermarkSize":40,"useWatermark":true,"watermarkDock":{"top":"auto","left":"auto","right":0,"bottom":0,"transform":"translate3d(0,0,0)"},"loadMoreAmount":"all","defaultShowInfoExpand":1,"allowLinkExpand":true,"expandInfoPosition":0,"allowFullscreenExpand":true,"fullscreenLoop":false,"galleryAlignExpand":"left","addToCartBorderWidth":1,"addToCartButtonText":"","slideshowInfoSize":200,"playButtonForAutoSlideShow":false,"allowSlideshowCounter":false,"hoveringBehaviour":"NEVER_SHOW","thumbnailSize":120,"magicLayoutSeed":1,"imageHoverAnimation":"NO_EFFECT","imagePlacementAnimation":"NO_EFFECT","calculateTextBoxWidthMode":"PERCENT","textBoxHeight":26,"textBoxWidth":200,"textBoxWidthPercent":65,"textImageSpace":10,"textBoxBorderRadius":0,"textBoxBorderWidth":0,"loadMoreButtonText":"","loadMoreButtonBorderWidth":1,"loadMoreButtonBorderRadius":0,"imageInfoType":"ATTACHED_BACKGROUND","itemBorderWidth":0,"itemBorderRadius":0,"itemEnableShadow":false,"itemShadowBlur":20,"itemShadowDirection":135,"itemShadowSize":10,"imageLoadingMode":"BLUR","expandAnimation":"NO_EFFECT","imageQuality":90,"usmToggle":false,"usm_a":0,"usm_r":0,"usm_t":0,"videoSound":false,"videoSpeed":"1","videoLoop":true,"jsonStyleParams":"","gallerySizeType":"px","gallerySizePx":1000,"allowTitle":true,"allowContextMenu":true,"textsHorizontalPadding":-30,"itemBorderColor":{"themeName":"color_12","value":"rgba(216,216,216,0)"},"showVideoPlayButton":true,"galleryLayout":2,"calculateTextBoxHeightMode":"MANUAL","targetItemSize":1000,"selectedLayout":"2|bottom|1|max|true|0|true","layoutsVersion":2,"selectedLayoutV2":2,"isSlideshowFont":true,"externalInfoHeight":26,"externalInfoWidth":0.65},"container":{"width":300,"galleryWidth":305,"galleryHeight":0,"scrollBase":0,"height":null}}
คิดถึงคนที่ไม่ควรคิดถึง

"อาจแค่ไม่มีใครให้คิดถึง ก็เลยคิดถึงคนที่ไม่ควรคิดถึง"
เฟรนด์คนนึงในเฟสบุ๊คโพสข้อความนี้ในวอลของตัวเองแล้วระบบมันฝีดเข้ามาขึ้นในหน้าโฮมของผม
เค้าคงคิดว่ามันเป็นเพียงอารัมภบทอะไรซักอย่างที่ดูเท่ห์ๆคมๆที่เค้าโพสลงมา แต่นี่ก็เป็นตัวอย่างหนึ่งของความขัดแย้งทางจิตใจที่สามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคนและเราก็ยังคงต้องดิ้นรนต่อสู้กับมัน
ไม่มีใครที่ไม่ควรถูกคิดถึง มีแต่การกระทำที่ควรหรือไม่ควรกระทำ
เฟรนด์คนนี้ทำให้ผมนึกถึงเคสหลายๆคนขึ้นมาจนในที่สุดทำให้ต้องเขียนบทความนี้
มันจะน่าเศร้าขนาดไหนที่เราไม่สามารถคิดถึงคนที่ เรารักและมีคุณค่าความหมายต่อเราได้
มันจะน่าเศร้าขนาดไหนที่เราไม่สามารถคิดถึงคนที่เราเทิดทูนและมีคุณค่าทางจิตใจต่อเราได้? มันน่าเสียดายถึงเพียงไหนที่เราไม่สามารถคิดถึงคนที่จุดประกายชีวิตของเรา คนที่ทำให้เรารู้จักคำว่ารักได้ เพียงเพราะเรารู้สึกเจ็บ ทรมาน อึดอัด ไม่ถูกต้อง ไม่ควร ไม่ให้พลังในการใช้ชีวิต หรือรู้สึกเป็นไปในทางลบต่อตัวเรา? จริงๆแล้วความรู้สึกเหล่านี้มันสะท้อนออกมาจากตัวของเราเอง จากความคิด จากมายด์เซ็ท จากประสบการณ์ จากความรู้สึกในอดีตของเรา สะท้อนออกมาจนถึงปัจจุบัน วัตถุหรือบุคคลอันเป็นที่ตั้งแห่งความคิดถึงของเราอาจจะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับความรู้สึกเหล่านี้ของเราเลยด้วยซ้ำ
เคยมีเคสที่มาบำบัดหลายคนรู้สึกผิดและโทษตัวเองที่คิดถึงคนที่ไม่ควรคิดถึง แต่ก็โกรธตัวเองรู้สึกผิดที่ไม่สามารถคิดถึงเค้าได้ มีเคสนึงแม่ของเธอเสียชีวิตไปหลายปีแล้วแต่การคิดถึงแม่มันช่างเจ็บปวดทุรนทุรายจนไม่อาจรับได้ แม่กลายเป็นคนที่ไม่ควรคิดถึงทั้งๆที่เป็นคนที่เค้ารักมากที่สุด อยากจะคิดถึงจนสุดหัวใจ แต่ก็กลัวความเจ็บปวดที่มันนำมาให้ น่าเห็นใจมากๆ ดังนั้นคำถามที่เราควรหาคำตอบก็คือ
ทำอย่างไรหรือคิดแบบไหนที่เราจะเป็นอิสระที่จะ สามารถคิดถึงคนที่เราต้องการคิดถึงได้โดยที่ไม่ทำร้ายตัวเราเองและคนรอบข้าง?
เราอาจจะจำคนบางคนในชีวิตเราไม่ได้ เพราะเค้าคนนั้นอาจไม่ใช่คนที่เข้ามามีบทบาทในประสบการณ์ที่สำคัญของชีวิตเรา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเค้าไม่ได้เป็นคนสำคัญในชีวิตของคนรอบตัวของเค้า เพราะเค้าต้องเป็นลูกของพ่อแม่สักคน เป็นหลานหรือพี่น้องของใครสักคน เป็นลูกศิษย์ เพื่อน หรือคนรักของใครสักคน หรือการแอบรักใครสักคนที่มีเจ้าของ ความรักเป็นสิ่งที่งดงามในตัวของมันเอง เพราะในนั้นมีความปรารถนาดี ความเอื้ออาทร ความห่วงใย ความเมตตา แต่คนส่วนใหญ่ต้องการครอบครอง ดอกไม้งดงามที่บานจากลำต้นที่เกิดในรอยแยกของร่องหินบนส่วนยอดของผาน้ำตก ไม่เหมาะที่เราจะนำกลับบ้านไปด้วย ควรปล่อยให้มันสวยงามสดใสเบิกบานอยู่อย่างนั้น ดังนั้นถ้ามองในแง่ของคนคนหนึ่งหรือในแง่ความสวยงามที่ความรักนำมาให้ จึงไม่มีใครเลยที่จะไม่ควรถูกคิดถึง ในทางกลับกัน หากแม้เค้าคนนั้นเคยมีบทบาทที่สำคัญในชีวิตของเราแต่มันกลับเป็นประสบการณ์ในแง่ลบ เราจะรู้สึกว่าคนคนนั้นไม่ควรถูกคิดถึง เพราะการคิดถึงจะนำมาซึ่งความรู้สึกเจ็บปวด อึดอัด ทรมาน เสียใจ น้อยใจ อิจฉา โกรธ หรือแม้แต่แค้น สิ่งเหล่านี้จะทำให้จิตใต้สำนึกจดจำเอาไว้และสร้างเงื่อนไขชีวิตว่าชั้นไม่ต้องการจะเจ็บกับเหตุการณ์แบบนี้อีก ชั้นไม่ต้องการเจอคนแบบนี้อีก ชั้นไม่ต้องการระลึกถึงมันอีก และสมองจะถูกโปรแกรมตามนั้น ความทรงจำที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนั้นจะถูกล๊อคเก็บไว้แต่ข้อมูลก็ยังคงอยู่ภายในนั้นไม่ได้หายไปไหน ประสบการณ์เหล่านั้นกลายเป็นส่วนหนึ่งในเซลของร่างกายเรา แล้วเมื่อเรามาเจอเหตุการณ์รูปแบบเดิมกับคนใหม่เวลาใหม่สถานที่ใหม่เราก็รู้สึกคล้ายกับว่าเคยเกิดขึ้นมาแล้วแต่จำไม่ได้ เหมือนเดจาวู เกิดความรู้สึกขัดแย้งขึ้นในตัวเอง ทำตัวไม่ถูก และไม่ชอบตัวเองที่ต้องตกอยู่ในสภาวะแบบนี้
จริงๆแล้ว "คนที่ไม่ควรคิดถึง" คือรูปแบบหนึ่งของการหนีความรู้สึกที่เราไม่ต้องการเผชิญ เพราะการเผชิญหน้าคือความเสี่ยง คือความกลัว คือความไม่มั่นคงทางจิตใจ เมื่อเผชิญหน้ากับมันเราอาจต้องเจ็บ เราอาจต้องแพ้ เราอาจพังทลาย และวิธีการที่ง่ายที่สุดในการรับมือคือหนี แสตมป์ลงไป ประทับลงไป คนคนนี้ไม่ควรคิดถึง ลืมๆไปดีกว่า ใครๆก็ทำแบบนี้ แล้วเราก็ต้องต่อสู้กับความรู้สึกขัดแย้งภายในแบบนี้อยู่เรื่อยไป
การเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดและความกลัว
สร้างการเรียนรู้
ลองหาคำตอบให้ตัวเองจากการพิจารณาข้อความข้างบน เมื่อเราสงบและกล้าเผชิญหน้ากับความเจ็บปวด เราจะเห็นความจริง สิ่งที่ไม่ได้ขึ้นอยู่เฉพาะกับความคิดของเราเอง ยังมีความเป็นไปได้อีกหลากหลายรูปแบบต่อจากนั้น มองมันด้วยใจเป็นกลาง คำตอบมันจะค่อยๆปรากฏออกมา ซึ่งคำตอบนั้นของแต่ละคนจะไม่เหมือนกัน ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ สิ่งแวดล้อม และเงื่อนไขชีวิตของแต่ละคนเอง แล้วในที่สุด มันจะกลายเป็นการเรียนรู้ แล้วในที่สุด มันอาจจะตกผลึก แล้วในที่สุด มันอาจกลายเป็นมายด์เซ็ท แล้วในที่สุด มันจะกลายเป็นการยอมรับ มันกลายเป็นการก้าวข้าม เราสอบผ่าน เราจะสงบสุขที่สามารถคิดถึงใครก็ได้ที่เราต้องการคิดถึง คิดถึงผู้คนหรือวัตถุเหล่านั้นได้โดยไม่มีการกระทำหรือการแสดงออกใดๆที่จะทำให้ใครต้องเดือดร้อนจากความคิดถึงนี้ และนั่นคืออิสรภาพจากกรงขังทางความคิดของเราเอง แล้วจะไม่มีคนที่ไม่ควรคิดถึงอีกต่อไป